Na zijn hippieperiode met CCC Inc. en het enorme succes van Doe Maar ging Ernst Jansz solo. In zijn muziek blijft hij een verteller van verhalen en schuwt hij ook de protestsong niet.
Voor deze voorstelling verzamelde hij zijn mooiste liedjes, samen met enkele van zijn Dylan-vertalingen, die hem een Edison-nominatie opleverden. Hij wordt begeleid door Aili Deiwiks op viool, Guus Paat op gitaren en Richard Wallenburg op bas.
